Ο λόγος που αυτή η συγκομιδή ήταν πενιχρή κατά την γνώμη μου, ήταν  η πλήρης απουσία των φορέων διαμεσολάβησης στην επεξεργασία και κυρίως στο «πέρασμα»  του νόμου στους πολίτες. Η «μάχη» περιορίστηκε σε επίπεδο ηγεσιών ΕΑΕΕ, υπουργείου και μέσων μαζικής ενημέρωσης, με την απουσία των διαμεσολαβητών που θα έπρεπε  κι  αυτοί  να περάσουν το πρόβλημα, στους κατόχους των αυτοκινήτων. Έτσι ο κλάδος συνέχισε την πτωτική του πορεία για τέταρτη συνεχή χρονιά αλλά και θα συνεχίσει λόγω της οικονομικής κρίσης. Κατά τα άλλα η μάχη για την πρόσκτηση πελατών, χωρίς την διαμεσολάβηση πιστοποιημένων επαγγελματιών καλά κρατεί, μέσω διαφόρων  τρόπων που έχω αναλύσει σε προηγούμενα άρθρα μου και μεγαλώνει το χάσμα εμπιστοσύνης μεταξύ ασφαλιστικών εταιριών και διαμεσολαβούντων. Δυστυχώς όμως, αλλά αυτό το χάσμα δεν προέρχεται μόνον από τις προσπάθειες των απ’ ευθείας πωλήσεων σε πελάτες μέσω εκπτωτικών πακέτων ή portals, αλλά και από την πολιτική αλλαγής του καθεστώτος των κάποτε σταθερών προμηθειών, μέσω αλλαγής της ονομασίας των πακέτων που αφορούν κλάδους ή υπό-κλάδους ασφάλισης, στην παραγωγή των οποίων οι διαμεσολαβητές, αμείβονταν μέσω μακροχρόνιων συμβάσεων. Έτσι στο πακέτο πχ άλφα του κλάδου αυτοκινήτου δίνεται η συμβατική προμήθεια, ενώ άλλη μικρότερη προμήθεια στο πακέτο βήτα.

Ανάλογο ανησυχητικό φαινόμενο ξεκίνησε και στον κλάδο υγείας, δηλαδή ενώ υπάρχει συγκεκριμένη συμβατική προμήθεια γενικά στον κλάδο νοσηλείας, πχ 25-30% και ανεξαρτήτως ονομασίας του προγράμματος νοσηλείας,  σε κάποιο άλλο νέο ετησίως ανανεούμενο πακέτο νοσηλευτικού προγράμματος που ονομάζεται πχ “Medical Something”, η προμήθεια μειώνεται στο 15-20%, γιατί δήθεν συμμετέχει και το τάδε νοσοκομείο και είναι πιο οικονομικό. Εάν τώρα παρακάτω κάποια άλλη εταιρία εξίσου αξιόπιστη, πουλάει το ίδιο προϊόν, με άλλο όνομα, τις ίδιες παροχές, σε περισσότερα νοσοκομεία και πολύ καλύτερη προμήθεια, ουδόλως έχει ερευνηθεί γιατί κάποια στελέχη βασίζονται στο σύνδρομο της Στοκχόλμης των πιστών συνεργατών τους, όπως εύστοχα έγραψε ο Λ. Καραγεώργος του Nextdeal. Το απαράδεκτο είναι επίσης, ότι κάποιες εταιρίες και μάλιστα μεγάλες, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ενημερώσουν και να αλλάξουν ανάλογα τις συμβάσεις του δικτύου τους. Μειώνουν αυθαίρετα και απροκάλυπτα στην μηχανογράφησή τους, τις προμήθειες  των νέων νοσοκομειακών προϊόντων, αλλά και «τσιμπούν προς τα κάτω» τις παλαιότερες, βασιζόμενες στο γεγονός ότι κανείς παλαιότερος συνεργάτης τους δεν θα πάρει το κομπιουτεράκι του, να κάνει τον υπολογισμό. Πώς να το κάνει εξάλλου, όταν κάποιες επίσης από αυτές, αθροίζουν μάλλον σκόπιμα τα καθαρά ασφάλιστρα ζωής και συμπληρωματικών κλάδων, δίνοντας ενιαία μέση προμήθεια, ώστε να μπερδέψουν τους δύσπιστους στα πινάκια παραγωγής ζωής και συμπληρωματικών. Κάποιες άλλες εταιρίες ενώ πλασάρουν προϊόντα νοσοκομειακής περίθαλψης, απ ευθείας στους πολίτες μέσω των ΜΜΕ, ταυτόχρονα καλούν σε ενημέρωση για τα ίδια προϊόντα, τους ανεξάρτητους συνεργάτες τους, χωρίς να έχουν καν την ευαισθησία να περιμένουν κάποιο διάστημα ώστε να καταλαγιάσει η αγανάκτησή τους. Κάποιες άλλες  επιβάλλουν πραξικοπηματικά,  την αλλαγή του πιστωτικού τους καθεστώτος αλλάζοντας τις εισπράξεις μέσω συνεργατών, σε ταχυπληρωμές δήθεν για να τους «βοηθήσουν  να κερδίσουν χρόνο και να φέρουν νέους πελάτες απαλλαγμένοι από το άγχος της είσπραξης». Πως λοιπόν αυτές οι εταιρίες θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των συνεργατών τους με αυτές τις συμπεριφορές, εάν δεν κερδίσουν πρώτα την καρδιά τους?

Βλέπουμε όλοι με δυσπιστία και αγανάκτηση αυτές τις αστόχαστες συμπεριφορές κι’ έτσι οδηγούμαστε να μοιράζουμε την παραγωγή μας σε περισσότερες εταιρίες, από φόβο μην χάσουμε στο μέλλον το εισόδημά μας αφού δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Μία εμπιστοσύνη που κτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια πάνω σε γερά θεμέλια από παλαιότερους ασφαλιστές, καταποντίστηκε μέσα σε λίγα χρόνια από κάποιους γερμανοσπουδαγμένους, γαλλοσπουδαγμένους ή αμερικανοσπουδαγμένους managers, που εφαρμόζουν πολιτικές άλλων ψυχρών λαών και δεν αντιλαμβάνονται, ότι η Ελλάδα χρειάζεται άλλου είδους συμπεριφορές μεσογειακές και πιο ανθρώπινες. Τονίζω ότι το 90% των πελατών έχει κτίσει μακροχρόνιες σχέσεις εμπιστοσύνης με τους διαμεσολαβητές, τέτοιες που με μία συζήτηση μπορούν να αλλάξουν ασφαλιστική εταιρία, ακόμα και γιατί τους το λέει απλά ο διαμεσολαβητής τους. Πως λοιπόν θα περάσει με ένα νόμο η απ ευθείας είσπραξη ασφαλίστρων στις ασφαλιστικές με αυτό το χάσμα εμπιστοσύνης?

Μία απλή εντολή του ασφαλισμένου για την αλλαγή της ειδοποίησης ταχυπληρωμής του αυτοκινήτου του, στην έδρα του διαμεσολαβητή του, αντί του τόπου κατοικίας του, δεν θα μπορούσε να ανατρέψει όλο το σκηνικό που έχει στηθεί ή μήπως δεν είναι νόμιμο δικαίωμα του ασφαλισμένου, να ειδοποιείται στο γραφείο πχ του πράκτορά του?

Τι θα κάνουν τότε οι ασφαλιστικές εταιρίες, όταν θα παίρνουν τα ανείσπρακτα ειδοποιητήρια ανανέωσης πίσω, χωρίς να χρεώνονται πουθενά για να μεταφέρονται οι πελάτες μέσω των πρακτορείων σε ανταγωνιστές τους? Ποια λύση θα ανακαλύψουν τότε τα «τζιμάνια», όταν θα τα έχουν κάνει μπάχαλο? Θα επαναλάβω και πάλι ότι όλοι οι υγιείς διαμεσολαβητές, θέλουμε υγιείς αλλά και επωφελείς αλλαγές για όλους και όχι μονομερείς ενέργειες. Ας κάτσουμε λοιπόν όλοι μαζί πριν είναι αργά, να βρούμε ένα σταθερό και άμεσο τρόπο απόδοσης των προμηθειών, ταυτόχρονα με την απόδοση των ασφαλίστρων στις τράπεζες. Ας φτιάξουμε καθαρά, σωστά και έντιμα πινάκια προμηθειών, με πλήρη ανάλυση ποσοστών και προμηθειών ανά κλάδο και όχι πονηρές αλχημείες. Ας σχεδιάσουμε ένα μεταβατικό στάδιο προσαρμογής σε συνδυασμό με προγράμματα χρηματοδότησης των διαμεσολαβούντων, για αποπληρωμή των παλαιών υπολοίπων μέσω τραπεζών από τα νέα προγράμματα ΤΕΠΙΧ που είναι χαμηλότοκα και πενταετούς διάρκειας. Σήμερα κάποια υπόλοιπα εξοφλούνται μέσω επιτοκίων της τάξεως 9-10%, που επιβάλουν κάποιες ασφαλιστικές εταιρίες και ουσιαστικά καταστρέφουν οικονομικά τους συνεργάτες τους. Όλα θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο που ετοιμάζεται, όπου πρέπει  επιτέλους να βρεθεί  κάποια λύση και στο θέμα ίδρυσης μίας νέας τεχνικής επιτροπής  πιστοποίησης και εκπαίδευσης στα χνάρια της επιτυχημένης παλαιότερης, πριν αναλάβει  η ΔΕΙΑ που φαίνεται ότι απέτυχε σε αυτό το ρόλο. Μέριμνα όμως πρέπει να υπάρξει και στο θέμα των λαθροκωδικών που έχουν γίνει κάτι σαν την λαθρομετανάστευση. Όλοι δηλώνουν διαμεσολαβητές χωρίς μητρώο επιμελητηρίου,  δεν πληρώνουν φόρους  και ασφαλιστικές εισφορές και κλέβουν στην κυριολεξία πελάτες από νόμιμους διαμεσολαβητές. Καλύπτονται πίσω από υποκωδικούς που έχουν δημιουργήσει κάποιες ασφαλιστικές εταιρίες, με κεντρικό φορολογικό κωδικό νόμιμου συνεργάτη τους, που αποδέχεται να δίνει μαύρες αφορολόγητες προμήθειες, σε κάποια μεγαλο-στελέχη ή άλλους ιδιωτικούς ή δημόσιους υπαλλήλους, που βγάζουν χαρτζιλίκι εις βάρος μας και εις βάρος των συμφερόντων των ασφαλισμένων. Αυτό το φαινόμενο πρέπει και μπορεί να σταματήσει τώρα από την πολιτεία και την ΕΑΕΕ. Ας τα βάλουν πρώτα με αυτά τα προβλήματα, όσοι  έχουν τα κότσια και ας αφήσουν τους διαμεσολαβητές προς το παρόν στην ησυχία τους!!!!!

Του Γιώργου Νικολάκου-Αναδημοσίευση από το Nextdeal